Quiltbees in Poperinge zijn levensgevaarlijk!

Voor de eerste keer dit jaar kwamen we met ons groepje weer bijeen in Poperinge. De bee to be: gastronomie, socializing en last but not least: onze favoriete hobby. Hoewel, sedert vandaag iets minder favoriet bij mij. Nooit heb ik beseft dat quilten gevaarlijk kon zijn en dit dank zij mijn twee buren: Hilde en Marina. Hilde leende me haar spelden (met mijn verstrooide kop was ik die vergeten), Marina liet me verstaan dat ze zonder probleem iemands keel kon toeknijpen zij het dan om je aangezichtskleur passend te maken bij je quilt.Wou ik nog mee in haar auto naar huis? Maar op het ergste was ik helemaal niet voorbereid. Plotseling was ik mijn naald kwijt. Zeg nu zelf: een quiltster zonder naald is als een schilder zonder verf, een timmerman zonder hamer... Maar Guute zou Guute niet zijn als ze uit haar quilttas geen nieuwe naalden zou opdiepen. Met een zucht van verlichting streek ik over mijn pull en wat bleek: de naald stond recht op mijn linkerborst. Enig medeleven? Helemaal niet! Het enige wat Marina kon uitbrengen: ik dacht al dat er hier silicone op de tafel lag! en Hilde was maar al te blij dat zij zich niet schuldig gemaakt had aan diefstal van mijn naald. En lachen dat ze deden. Benieuwd wat Inge en Katrien hierover te vertellen hebben.

maar wacht maar: de wraak zal zoet zijn!
Ondanks alles wil ik jullie nog wel laten delen in de mooie kiekjes die eruit ontsproten. Hier zie je verschillende antiekjes in wording. Ja, verberg jullie maar achter die mooie quilts!

Zelfs tijdens het werken, bleven ze lachen.

En kan je raden waar ik mee bezig was?

For the first time this year we had our quilting bee in Poperinge. This is the bee to be: gastronomy, socializing and last but not least: our favourite hobby, quilting! Well, it was my favourite but now I seriously doubt it is! Never, but never have I expected that quilting could be so dangerous but I know now thanks to my two neighbours, Hilde and Marina. Hilde gave me some of her pins (how could I forget mine?) and Marina let me know she could strangle someone so that her face would have the same colour as the quilt. But the worst was still to come. I lost my quilting needle and what is a quiltster without her needle. What is a carpenter without his hammer? But Guute had some spare needle in her bag! What a surprise when I felt a needle straigt on my left breast! Compassion? Not at all! The only thing Marina said: I thought there was silicone on the table and Hilde was so glad she wasn't the thief of my needle. And the laughed and laughed but the revenge will be so sweet!!! Do you need to see some photos of laughing people here? I'm curious what Inge and Katrien will write about this. And do you recognize all those lovely antiques? And guess what I've been doing except for looking for my needle?